کدام شهید حزب‌الله خبرشهادتش را امام حسین (ع) به او داد؟(+۱۸)

گروهک تروریستی موسوم به دولت اسلامی عراق و "داعش" سر «ذوالفقار حسن عزالدین» رزمنده ۱۷ ساله حزب‌الله که در منطقه الغوطه شرقی دمشق به اسارت این گروه تکفیری درآمد از بدن جدا کردند.  

یاد شهدا

یکی از دانشجویان دکتر حسابی به ایشان گفت ...

یکی از دانشجویان دکتر حسابی به ایشان گفت ...

شما سه ترم است که مرا از این درس می اندازید..
من که نمی خواهم موشک هوا کنم .
می خواهم در روستایمان معلم شوم .
دکتر جواب داد ...
تو اگر نخواهی موشک هوا کنی و فقط بخواهی معلم شوی قبول..
ولی تو نمی توانی به من قول بدهی که یکی از شاگردان تو در روستا، نخواهد موشک هوا کند

شهید برونسی

مکاشفه 

یک بار خاطره ای از جبهه برام تعریف می کرد.می گفت:کنار یکی از زاغه مهماتها سخت مشغول بودیم.تو جعبه های مخصوص ،مهمات می گذاشتیم و درشان را می بستیم.گرم کار،یکدفعه چشمم افتاد به یک خانم محجبه، با چادری مشکی.داشت پا به پای ما مهمات می گذاشت توی جعبه ها.با خودم گفتم:حتما از این خانمهاییه که میان جبهه.

آراستگی و شخصیت‌پذیری

مقدمه اگر به آدم‌های گوناگونی که از کنار شما در خیابان مجاور و شلوغ عبور می‌کنند، اندکی تأمل کنید، دربارة هر کدام که دارای تیپ و شکل و شمایل خاصی هستند، چه قضاوتی می‌کنید؟ افراد با کت و شلوار، پیراهنِ آستین‌کوتاه، چادر یا روسری، کفش کتانی، در حال جویدن آدامس، با لباس تعمیرکاری و یا اتوکشیده، کرواتی و اُدکلانی، همراه با کیف دستی پارچه‌ای و یا سامسونت، موهای بلند از پشت بسته یا کوتاه همراه با ته‌ریش، قیافه عبوس و اخمو و یا شاداب و خندان، صورت و چهره زمخت با سبیل کلفت و یا باوقار و آرام، لباس‌های تنگ و چسبان و کوتاه، رنگارنگ و یا تیره و... به‌راستی درباره هر یک از این‌ها چه قضاوتی می‌کنید؟ آیا ژولیدگی ظاهر و آشفتگی و برافروختگی چهره، و یا وقار و طمأنینه ظاهر و آراستگی آن، در نوع شخصیت آدمی تأثیرگذار است؟ آیا می‌توان گفت نوع پوشش آدمی برگرفته از جهان‌بینی اوست و انسان‌‌های مادی‌گرا و یا وابسته به مکاتب نهیلیسم با دین‌داران و مؤمنان الهی در نوع پوشش متفاوتند؟! آیا پوشش برگرفته از فرهنگ آدمی است؟ این قلم بر آن است که به پرسش‌هایی از این دست در قالب چند نکته پاسخ دهد. الف) پوشش و شخصیت 1. نوع پوشش آدمی می‌تواند بیان‌گر نظام فکری و جهان‌بینی و ارزش‌ها و افق‌های فکری حاکم بر او باشد. در هر جامعه‌ای نوع پوشش آدمیان، علاوه بر این‌که تابع شرایط اقلیمی و محیطی است، حکایت از جهان‌بینی، ارزش‌ها و هنجارهای حاکم بر فرهنگ آن جامعه دارد. زنان مسلمان در یک جامعه دینی با پوشش مناسب در اجتماعات ظاهر می‌شوند. 2. نوع و سبک پوشش و آرایش و روی‌آوری به تنوع پوششی و نوآوری در پوشش و بهره‌گیری از مدهای متنوع می‌تواند حاکی از شخصیت آدمی و خط فکری او می‌باشد. آدم‌های دم‌دمی‌مزاج و مدپرست و کسانی که هر روز به دنبال مد و پوشش خاصی می‌روند و دائماً پوشش و سبک آرایش ظاهر خویش را تغییر می‌دهند، معمولاً از ماهواره‌ها و آن سوی آب‌ها آرمان خویش را جست‌وجو می‌کنند و به‌نوعی، افرادی وابسته به فرهنگ بیگانه، غریبه و خودباخته تلقی می‌شوند. دم‌دمی مزاجی، تقلید افراط‌گونه، فقدان ثبات رأی و ... از ویژگی‌های این گونه افراد است. 3. در همه جوامع، تغییر و تحول و نوآوری همواره امری پسندیده و واپس‌گرایی، تحجر، کهنه‌گرایی و رکود، امری مذموم و ناپسند است و آراستگی ظاهری روزانه، تغییر سبک مو، ظاهر و اُتوی لباس‌ها، پیرایش موها در حد اعتدال، چینش اثاثیه منزل و محل کار به سبک زیبا، بهره‌گیری از رنگ‌های جدید، نو و شاد و به‌طور کلی آراستگی خود و محیط زندگی و کاری، و تغییر، تحول و نوآوری در آن، حکایت از برخورداری فرد از انضباط درونی، غریزه فطری، وقار، شادابی و خوش‌سلیقگی او دارد. از سوی دیگر، تحجر، آشفتگی، ژولیدگی، بی‌نظمی، عدم تغییر، یک شکلی و بی‌شکلی و ... نشان از انزواگزینی، رکود و رخوت فرد دارد. 4. تغییر، تحول و نوآوری باید متعادل باشد. اگر نوآوری به معنای گرایش به ایجاد راه‌های جدید و نوین، و اصلاح راه‌های پیشین، برای دسترسی سریع به اهداف مورد نظر باشد، امری پسندیده است. اما اگر نوآوری و تغییر و تحول بر اساس معیارهای عقلانی و منطقی صورت نگیرد، به انحراف کشیده شده، موجب ساخت‌شکنی، شکستن هنجارهای موجود و پذیرش افراطی و بی‌حد و حصر هر نوع تغییر و تحولی در جامعه می‌شود. 5. نوع پوشش آدمیان بیان‌گر تعلق خاطر آنان به فرهنگ دارد. استفاده و بهره‌گیری از پوشش مناسب با فرهنگ ملی و دینی ایرانی تناسب دارد. استفاده از رنگ‌های شاد و لباس‌های مناسب، نشانه شخصیت ایرانی و دینی مستقل و حکایت از عزت نفس و وابستگی به فرهنگ این مرز و بوم دارد. همان‌گونه که استفاده از کروات، بهره‌گیری از لچک‌های کوتاه، لباس تنگ و چسبان و پوشش ناکافی برای مردان و زنان و اهمیت ندادن به نوع پوشش و حضور در اجتماعات با پوشش نامناسب، حاکی از عدم تعلق خاطر چنین فردی به فرهنگ بومی، ملی و دینی دارد و نشانه وابستگی او به فرهنگ‌های بیگانه است. ب) آثار و پیامدهای پوشش علاوه بر آنچه گذشت، پوشش افراد، پیامدها و آثاری نیز در پی دارد و تأثیرگذار بر شخصیت و حاکی از هیمنه آدمی است؛ به برخی از آن‌‌ها در این‌جا اشاره می‌گردد: 1. آراستگی ظاهری و خودآرایی فرد و نظافت ظاهری و پاکیزگی او، نقش به‌سزایی در جاذبة ظاهری او داشته، او را از شخصیتی با ثبات و باوقار برخوردار کند. 2. همواره ظاهر آدمی تا حدود زیادی برگرفته و حاکی از باطن او دارد. ظاهر جذاب، شیک، آراسته، نظیف و ... می‌تواند حکایت از درونی آرام، منظم و فاقد هرگونه آشفتگی باشد. 3. خودآرایی و آراستگی، عاملی برای آرامش روحی و روانی آدمی است. در مقابل، آشفتگی ظاهری و به هم ریختگی، عاملی در بی‌ثباتی و عدم آرامش خاطر و طمأنینه روحی او دارد. آدم‌های باوقار، آراسته و نظیف که فرصت رسیدگی به ظاهر خود دارند، حداقل غافل از پردازش باطنی نخواهند بود اینان از آرامش درونی برخوردارند و افرادی صبور و با حوصله‌ای خواهند بود که کم‌تر عصبانی می‌شوند. 4. اگر خودآرایی و آراستگی ظاهری، توأم با رسیدگی باطنی فرد باشد و فرد هم‌زمان با آراستگی ظاهری، اصلاح و آراستگی درونی را بیاغازد، این امر موجب تعادل شخصیت آدمی، یک‌رنگی ظاهر و باطن او خواهد شد. یک‌رنگی، پرهیز از دورویی و ریا و عدم تعادل شخصیت فرد و دم‌دمی مزاجی، از آفات یک‌بعدی‌نگری است. اگر خودآرایی و آراستگی ظاهری توأم با خودآرایی و رسیدگی به درون باشد، موجب نفوذ فرد در دل دیگران می‌شود. به عبارت دیگر، محبوبیت و نفوذ در دل و جذابیت ظاهری، ناشی از خودآرایی و رسیدگی به درون و تهذیب نفس است. 5. لباس زیبا و پوشش مناسب، موجب تقرب به خدا نیز هست. امام صادق علیه‌السلام می‌فرمایند: «خود را به وسیله لباس، زیبا کنید؛ زیرا خداوند زیباست و زیبایی‌ها را دوست دارد.[1]‌» بنابراین، وقتی آدمی احساس می‌کند با پوشیدن لباس زیبا رضایت محبوب را جلب نموده، زمینه شادابی و نشاط روحی خود را فراهم کرده است. این امر تأثیر فراوانی بر شخصیت او دارد. 6. لباس تمیز و زیبا و آراستگی ظاهری، غم و اندوه را از انسان می‌زداید؛ چرا که تمیزی و زیبایی، شادابی و نشاط می‌آورد و جایی در دل انسان برای غم و اندوه باقی نمی‌گذارد. در مقابل، استفاده از لباس‌های تیره، تنگ و چسبان، دل را سیاه می‌کند و آدمی را غم‌دار. این نکته ، فحوای بسیاری از روایات نیز هست. 2 پی‌نوشت‌ها: 1. وسایل الشیعه، ج 3، ص 340. 2. در این زمینه مراجعه کنید به : پرسمان، سال دوم، شماره 12 و پرسمان، سال سوم، شماره 14

حامد زمانی | ترانه، محمد (ص)

عنوان: محمد (ص)

دانلود با لینک مستقیم:
.: کیفیت خوب با حجم ۳٫۵ مگابایت

.: کیفیت عالی با حجم ۷ مگابایت

.: کیفیت خیلی عالی با حجم ۱۷٫۴ مگابایت

مطالعه بیشتر درباره «اندیشه اقتصادی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای»

پیشخوان | مطالعه بیشتر درباره «اندیشه اقتصادی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای»

«ما باید بتوانیم قدرت نظام اسلامى را در زمینه‌ى حل مشکلات اقتصادى به همه‌ى دنیا نشان دهیم؛ الگو را بر سر دست بگیریم تا ملتها بتوانند ببینند که یک ملت در سایه‌ى اسلام و با تعالیم اسلام چگونه میتواند پیشرفت کند.» این فرازی از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در ابتدای سال جهاد اقتصادی است که در حرم مطهر رضوی ایراد شده است. رسیدن به این هدف در اندیشه ایشان از الگوی خاصی پیروی می‌کند که ابعاد و ویژگی‌های مختلف آن از منظرهای مختلف فلسفه اقتصادی، اقتصاد سیاسی، فرهنگ اقتصادی و ... مورد توجه بسیاری از اندیشمندان داخلی و خارجی حوزه علوم اقتصادی قرار گرفته است. البته این بدین معنا نیست که ما انتظارمان از اندیشه ایشان را در حد نظریه‌پردازی‌های رایج دانشمندان اقتصادی تنزل دهیم و یا انتظار داشته باشیم تئوری خاصی در یکی از حوزه‌های تخصصی اقتصاد را از زبان ایشان بشنویم، اما دقت‌‌های نظری و سیاستی ایشان بعنوان فقیهی جامع‌الشرایط و اسلام‌شناسی زمانه‌آگاه که سابقه‌طولانی در عرصه مدیریت اجرایی کشور در عالی‌ترین سطح آن را در کارنامه خویش داشته است تاکنون مورد توجه بسیاری از اندیشمندان حوزه‌های اجتماعی و اقتصادی قرار گرفته و دستمایه نظریه‌پردازی‌های بیشماری در حوزه‌های علمی و پژوهشی شده است.
پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR پیشخوان زیر را برای مطالعه‌ی بیشتر در زمینه‌ی «اندیشه اقتصادی آیت‌الله خامنه‌ای» پیشنهاد می‌کند: 

گریه شهید زرتشتی

گریه شهید زرتشتی به هنگام خواندن زیارت عاشورا                                                                

 

 

در هشت سال دفاع مقدس از هر قشر و گروهی، هر کسی با هر عقیده‌ای که داشت برای دفاع از آرمان‌هایش پا به میدان رزم گذاشت و از هستی خود گذشت. بهانه‌ها برای حضور در جهاد راه خدا در دل هر کس متفاوت بود. یکی به خاطر اسلام، یکی به خاطر ایران و عده‌ای هم به خاطر همه این آرمان‌ها از جان خویش گذشتند. 

مرگ 8 میلیون ایرانی بر اثر قحطی

طبق اسناد آمریکایی، در سال 1914 جمعیت ایران 20 میلیون نفر بود که در سال 1919 به 11 میلیون نفر کاهش یافت. یعنی حدود 8 الی ده میلیون نفر از مردم ایران از گرسنگی و بیماری‌های ناشی از کمبود مواد غذایی و سوءتغذیه مردند. "دکترمحمد قلی مجد" نویسنده قحطی بزرگ و نسل‌کشی در ایران 1919-1917 می‌نویسد: در اسناد آمریکایی مدارک مستندی درباره این تراژدی بزرگ انسانی وجود دارد. 40 درصد از مردم ایران طی دو سه سال قلع‌ و‌ قمع و نابود شدند. تنها در سال 1956 بود که ایران توانست به جمعیت 20 میلیونی سال 1914 برسد.  

این مطلب به نقل از سایت دکتر قدیری ابیانه www.ghadiri.ir می باشد. 

انسان ۲۵۰ ساله | امام صادق علیه‌السلام و داعیه تشکیل حکومت اسلامی

بخشی از سخنان حضرت آیت‌الله خامنه‌ای که در این کلیپ صوتی می‌شنوید:

مبارزه‌ى امام صادق یک مبارزه‌ى پنهانى بود. البته درباره‌ى مبارزات این بزرگوار اگر بخواهیم حرف بزنیم و مدارک و اسنادى را که در کتابها موجود است بیان کنیم، ساعتهاى متمادى وقت مى‌خواهد، من هم مى‌خواهم چند دقیقه بیشتر صحبت نکنم. بنابراین فقط اشاره مى‌کنم.
اولا امام صادق تفکر انقلابى اسلامى را که پادشاهان اموى حاضر به تحمل آن نبودند در میان مسلمانها رایج کرد. به طورى که در سراسر جهان اسلام امام خودش در مدینه بود، در حجاز، در عراق، در خراسان، در سیستان، در یمن، در مصر، در تمام آفاق وسیع اسلامى کسانى بودند که معتقد به امامت امام صادق بودند و علاقمند به آن حضرت بودند و اسلام را از دیدگاه امام صادق مى‌شناختند و بس. اما امام صادق به این اکتفا نمى‌کرد.
در میان این هزاران هزار انسانى که به او معتقد بودند و علاقمند بودند یک جمع کوچکى را، که یک تشکیلات پنهانى و مخفى را تشکیل مى‌دادند به وجود آورده بود، جمع شیعیان مخلص و فداکار. آنهایى را که اسرار امام صادق دست آنهاست، آنهایى که اگر پادشاهان و امراى بنى‌امیه آنها را مى‌شناختند، با بدترین وضعى به شهادت مى‌رساندند و در میان یاران امام صادق کسانى هستند که با همین وضع، با شدت، در زیر شکنجه جان سپردند بدون این‌که حاضر باشند کلمه‌اى از اسرار امام صادق را بیان کنند. اینها آن جمع شیعیان خاص بودند، اصحاب نزدیک.
 البته این جمع از زمان امیرالمؤمنین علیه‌الصلاةوالسلام سابقه دارد؛ از بعد از شهادت امیرالمؤمنین و از هنگام صلح امام حسن با معاویه من نشانه‌هاى این جمع متشکل را که دور ائمه را مى‌گرفتند و کارهاى دشوار و حساس را انجام مى‌دادند دیده‌ام تا زمان حسین‌بن‌على علیه‌السلام و بعد در زمان امام سجاد و بعد زمان امام باقر اما گسترش این جمع در زمان امام صادق بود.
البته امام صادق در رابطه‌ى با این جمع با کمال تقیه رفتار مى‌کرد. دائما به آنها سفارش مى‌کرد که اسرار او را برملا نکنند، افشا نکنند، حرفها را نزنند. بعضى خیال مى‌کنند اسرار امام صادق که مثلا به معل‌بن‌خنیس یا دیگران، مى‌گوید آنها را نگویید، اینها اسرار الهى است. اسرار الهى را امام صادق چرا مخفى کند. اسرار الهى، احکام فقه، معارف گوناگون را امام صادق برملا مى‌کرد، پخش مى‌کرد، همه جا مى‌گفت، اما یک چیزهایى هم بودند که آنها را نباید کسى بداند، آنها همان چیزهایى بودند که در دل شیعیان امام صادق، شیعیان نزدیک، این امید را به وجود آورده بود که امام صادق قائمى است که قیام خواهد کرد و حکومت علوى را و حکومت آل محمد را برقرار خواهد ساخت و امام صادق در این مبارزه‌ى طولانى، توفیقات زیادى داشت.
۱۳۶۲/۰۵/۱۴

بعضى خیال مى‌کنند که امام صادق به سیاست کارى نداشت، علیه دستگاه فعالیتى نمى‌کرد، در صدد ایجاد حکومت الهى و علوى نبود، این خطاست؛ که متأسفانه مشاهده مى‌شود که، با این‌که این قضیه بارها گفته شده و اهل فضل و اهل فن، باید دنبال کنند و بروند مدارک را ببینند به نکات توجه کنند و البته این کار هم انجام مى‌گیرد به وسیله‌ى عده‌ى زیادى از صاحبان ذوق سلیم؛ اما باز گوشه و کنار کسانى پیدا مى‌شوند که در نوشته‌ها و گفته‌هاى خودشان، توجه به این نکته نمى‌کنند که امام صادق علیه‌الصلاةوالسلام، ماهیت مبارزه‌اش یک ماهیت سیاسى بود، کار فرهنگى او هم کار سیاسى بود، وقتى امام صادق مى‌گوید من امامم، امام یعنى چه؟ امام یعنى حاکم جامعه، امام یعنى رئیس جامعه، یعنى من همان کسى هستم که این خلیفه‌ى غاصب بى دین، جاى مرا گرفته. خب این حرف آیا یک حرف سیاسى است یا یک حرف فرهنگى است؟
۱۳۶۸/۰۳/۱۲